I own this
Voordat ik deze mentale beslissing neem, is er meestal iets als dit aan vooraf gegaan…
Daar gaan we weer
Ik heb hier geen zin in
Waarom doet hij/zij ook altijd...
Ik doe het wel weer
Dit is moeilijk
Wanneer gaat het nou eens soepel
Dit lukt me nu gewoon niet omdat…
Deze ‘onder-de-lijn-gedachtes’ herken ik tegenwoordig meestal snel. Zodra ik dit herken, ben ik primair geneigd om eigenaarschap te nemen door meteen in actie te komen.
Ik zie dat ook bij leidinggevenden die ik coach m.b.v. het Responsibility Process (check even mijn vorige post). Deze denkstappen worden meestal razendsnel gemaakt:
Ik zit onder de lijn
Dus ik toon geen eigenaarschap
Ik moet wel eigenaarschap nemen
Wat ga ik dan nu doen?
Dit lijkt goed toch? Iemand reflecteert op zichzelf, geeft toe dat hij geen eigenaarschap neemt en bedenkt welke actie hij gaat uitvoeren.
De valkuil is hier dat je te snel over gaat tot actie. De kans is groot dat je mentaal nog niet echt boven de lijn zit. Je bent nog steeds boos of geïrriteerd. Of je voelt nog steeds angst of schaamte. Je wilt nog steeds dat het probleem heel snel van tafel is.
Als je met deze state of mind tot actie overgaat, wat is dan het effect denk je?
De oplossing is om echt even de tijd te nemen om de stap van onder naar boven de lijn te maken. Vooral mentaal. Dus zonder dat je meteen weet welke actie je gaat nemen. Dat komt daarna wel.
Eerst voelen dat je er klaar voor bent om alle gevoelens onder de lijn te accepteren en daarna los te laten. Dan een bewuste mentale keuze maken om echt 100% eigenaarschap te nemen. Ongeacht wie of wat de oorzaak van het probleem is. Ongeacht of jij zelf kleine of grote blunders hebt gemaakt.
Het helpt als je een ankerzin hebt die voor jou het mentale overgangsmoment markeert. Voor mij is dat ‘I own this’.
Als ik dat volmondig tegen mezelf kan zeggen en kan voelen, dan ervaar ik:
Opluchting
Rust
Keuzevrijheid
Vanuit die state of mind heb ik veel meer mentale ruimte om te bedenken wat de juiste actie gaat zijn.
Wat zou jouw ankerzin kunnen zijn?
